Tweede keer: check!

Vandaag begon mijn dag om 9.00 uur. Ik sliep gisteren al vroeg, dus ik heb echt lang geslapen en ook super diep. Dus ik was goed uitgerust. Althans, dat dacht ik. Ik ging in de ochtend met Joni even naar school om onze Finnish personal code door te geven. Toen ik daarvan terugkwam, was ik kapot moe. Ik kreeg het super koud en hoeveel ik ook aantrok, ik kreeg het niet warm. Dus dat was niet zo fijn. Ik ging dus lekker serie kijken en even niksen en voelde me steeds een beetje meer misselijk. Toen begon ik te denken dat ik ziek zou worden… Nu wilde ik niet gelijk in bed gaan liggen, want dan wist ik zeker dat ik ziek zou worden. Dus ik had gevraagd of Joni hier een spelletje wilde doen. Zolang ik niet denk aan ziek worden, word ik het ook niet.

Toen Joni hier kwam, kreeg ze van de schooldokter een nummer voor een afspraak als gevolg op de vorige doktersafspraak. Dus ze moest vandaag bij het ziekenhuis langs, zodat ze haar beter konden onderzoeken. Ik ging weer mee, want ik weet gewoon dat dat fijner is. Ik zou ook echt niet alleen willen gaan. We vroegen in de groepsapp met allemaal internationale studenten of iemand een auto had om ons te brengen. Gelukkig was er een meid uit Duitsland die ons wel wilde brengen. Dat scheelde weer heel veel bergopwaarts fietsen. 

Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, moesten we een nummertje trekken en wachten tot we aan de beurt waren. Toen Joni aan de beurt was, moest ze wat gegevens invullen en zou ze daarna worden geroepen door een dokter. Na meer dan een uur wachten werden we geroepen. Toen bleek opeens dat ze moest bloedprikken. We wisten dat eerst niet, we hadden geen idee wat de bedoeling was. Super naar dat het zo als een verrassing kwam. 

Na het bloedprikken wist degene die bloed had geprikt niet wat we moesten doen en wij wisten dat zelf ook niet. Dus we gingen maar weer een nummertje trekken. Na weer een uur wachten, was Joni weer aan de beurt en kregen we te horen dat we nog moesten wachten tot de dokter ons zou roepen. Deze keer duurde het wachten ongeveer twee uur. Ja dat betekent dat we ongeveer vier uur in het ziekenhuis hebben gezeten… Pfff… Joni kreeg de resultaten van het bloedonderzoek en alles blijkt goed! Dus na het al wachten, is nu wel duidelijk dat er niks is om zorgen over te maken.

Om 20.45 uur ongeveer waren we weer thuis. Ik ging snel soep maken. Ik hoop dat de soep ervoor zorgt dat ik niet ziek ga worden. Maar toen zag ik dat mensen hier Aurora Borealis hadden gezien. Dus Claire en ik gingen Joni ophalen om even een rondje te lopen. Tweede keer noorderlicht: check!  Helaas was het deze keer minder goed te zien, maar alsnog leuk.

Ondertussen had ik om 21.45 uur nog steeds geen soep gegeten. Maar toen ik terugkwam, was de soep klaar. Het voordeel van elektrisch koken: ookal zet je de plaat uit, het blijft warm dus de soep is alsnog aan het garen. Tot nu toe is dit ook het enige voordeel aan elektisch…

Ik sluit de avond af met een serie en houd de aurora app goed in de gaten!