Na goed boos worden, een leuke dag

Om 9.00 uur ging mijn wekker. Ik wilde uitslapen, maar ook zo vroeg mogelijk naar het hoofdkantoor van Posti, dus om 9.00 uur opstaan was perfect.

Ik stapte rond 9.45 uur op mijn fiets richting de Posti. Toen ik daar aankwam, moest ik een nummertje trekken; er waren nog acht mensen voor mij… Tijdens het wachten, ging ik al helemaal nadenken over wat ik zou zeggen. Je zal het niet geloven, maar ik wilde die vrouw de kans geven om te kijken of zij mijn pakketje kon vinden. Na 25 minuten wachten, was ik aan de beurt. Ik vroeg of ze wilde kijken waar mijn pakketje was, omdat ze gisteren hadden gezegd dat het alweer terug was gestuurd dacht ik, misschien is het nog bij het hoofdkantoor in Rovaniemi. Helaas was dat niet het geval. De vrouw wist me te vertellen dat het pakketje al sinds 6 september in Rovaniemi is, dus dat ik het al lang had op moeten halen. Nou, je raadt het waarschijnlijk al… Daar ging ik niet meer akkoord! Ik vertelde die vrouw op een rustige toon dat het raar is dat ik niet wist dat het pakketje er al eerder was en dat mijn “notice of arrival” pas sinds gisteren in de brievenbus lag. Daarnaast zegt dat briefje dat ik tot 20 september de tijd zou hebben om het op te halen. Ik zag aan de vrouw dat zij het ook wel raar vond en ze zei dat ook. Ik zei toen: “Kun je niet bellen naar Helsinki om te zeggen dat die weer terug kan?”  Dit zei ik wel geïrriteerd… Ze ging me uitleggen dat dat niet haar taak was, dus ik verhief mijn stem en zei dat zij de fout hadden gemaakt en dat zij het mochten oplossen. Ik zei ook dat het niet normaal is dat dat briefje veel te laat aankwam. Ik zou eerlijk zijn, ik was niet meer zo aardig. Op een gegeven moment kwam er een andere vrouw bij en die zei dat ik even met haar mee moest naar een andere balie. Helemaal prima, dan krijgt zij toch lekker de wind van voren. 

De tweede vrouw vertelde mij dat ik naar Customer service moest bellen en daar mijn klacht moest neerleggen. Ik werd nog chagrijniger, want het ging me helemaal niet om de klacht. Ik wilde gewoon dat zij dit gingen oplossen! Zegt ze dat het ook niet haar taak is, maar hallo wat doe jij als aanspreekpunt zonder enige klantenservice?! Vervolgens moest ik haar nog uitleggen dat ik dat briefje dus gisteren had ontvangen en nooit kon weten dat het pakketje er al was. Ze wilde me gewoon niet helpen! Ze zei de hele tijd dat ik moest bellen voor mijn klacht en dat ze verder niks kon doen. Dus ik vroeg: “Hoe moeilijk is het om contact te hebben met je collega’s? Is dat lastig voor je?” Ja, ze kon dat niet beweerde ze. Zo stom! Ze vertikte het gewoon. Ik had een nogal luide stem en iedereen keek me aan alsof ik gek was, maar ik was gewoon de luidruchtige Nederlander die voor zichzelf opkomt. Die vrouw bleef herhalen dat ik de Customer service moest bereiken, bla bla bla. Ik eindigde het gesprek met: “Het is duidelijk dat jij niks weet van klantenservice, want deze service hier is super slecht.” Ik draaide me om en liep het kantoor uit. Het ergste komt nu, die vrouw zegt: “Doei, loop maar weg.” Dit is toch niet normaal, dan kunnen die Finnen ineens wel praten? Jammer genoeg ben ik vergeten haar naam te vragen.

Maar goed, ik fietste daarna super snel naar huis, zodat ik kon bellen. Ik probeerde het toch eerst via de chat, want Claire had toevallig eergisteren hetzelfde probleem en werd via de chat sneller geholpen dan via de telefoon. Via de chat werd ik gelijk geholpen en ik legde mijn verhaal uit. Ook deze vrouw kon me niet helpen en vond dat ik de verzender moest contacteren. Nou, prima… Ik gaf wel aan dat de fout niet ligt bij de verzender, maar bij de postbezorger. Hoe moeilijk is het nou om gelijk een briefje in de bus te doen als de ontvanger niet thuis is? In plaats van 1,5 week later… Ik was super boos en geïrriteerd. Maar goed, ik wilde Posti ook niet mijn dag laten verpesten, dus ik ging samen met Fija, Claire en Joni pannenkoeken lunchen.

Uiteraard bleven de irritaties er de hele dag, maar ik heb het alsnog super gezellig gehad met de meiden! Claire is nu onderweg naar Wenen voor haar vakantie, dus ik at ‘s avonds alleen met Joni, Fija en haar vriend. We hadden zalm-spinazie lasagne gemaakt en die was heerlijk! Verder hebben we nog even huiswerk gemaakt en veel gekletst. Al met al, na goed boos worden, heb ik toch nog een leuke dag gehad. 

Ik sluit de avond af met de serie DNA terugkijken en daarna lekker slapen, morgen een lange dag!