Rendieren

Vandaag stond om 8.00 uur de bus op school klaar om naar een rendierherder te gaan. Het was ongeveer 1,5 uur rijden waarvan ongeveer een kwartier over een bospaadje in the middle of nowhere was. 

Toen we aankwamen bij het rendier verzamelpunt, werden alle rendieren al het hok in gestuurd. De verzamelplaats is eigenlijk een groot hok dat verdeeld is in één groter hok en dan een paar kleine hokjes. Eerst werden in het grote hok alle grote mannelijke rendieren gevangen en vrijgelaten. Deze rendieren moeten ze houden om te paren. Vervolgens werden alle rendieren een kleiner hokje ingejaagd, veel rendieren keerde dan weer om waardoor er een klein aantal in het kleine hokje zat. In dit hokje werden de rendieren weer gesorteerd in: geslacht, naar de slacht en de verkoop. De vrouwelijke rendieren werden vanuit hier vrijgelaten. Bij de mannelijke rendieren werd gekeken of ze sterk en rustig genoeg zijn om hen slee trekken te leren voor toeristen en sommige  mogen zelfs de slee van de kerstman trekken.

Welke rendieren naar de slacht gaan, bepalen ze aan de hand van de spieren voor vlees en hoe de vacht eruit ziet. Bij sommige rendieren worden het gewei afgezaagd voor de veiligheid van de jonge rendieren, omdat ze tijdens het transport hen pijn kunnen doen met hun sterke gewei. Hoe de rendieren voor de verkoop gekozen worden, weet ik niet meer precies. Maar deze rendieren gaan gewoon naar een rendierboerderij. 

Elk rendier heeft een markering om aan te tonen van welke eigenaar het rendier is. De eigenaar bepaalt waar het rendier heen moet en dus in welk hokje. 

Wij (de studenten) mochten bij alles meekijken en als je wilde mocht je zelfs meehelpen met de rendieren vastpakken om ze naar het juiste hokje te sturen. Ik heb zelf niet geholpen, omdat ik heb gezien hoe sterk die rendieren zijn. Ik denk dat ze mij anders hadden meegetrokken dat hokje in… Maar ook al heb ik niet geholpen, ik heb alles heel goed gezien en ik vond het heel indrukwekkend om dit mee te maken. Het is natuurlijk een hele belangrijke industrie hier in Finland. Nu vond ik het ook wel lastig om te zien hoe angstig de rendieren waren in zo'n klein hokje, maar voor de rest juist leerzaam en indrukwekkend. Het is ook zo dat deze rendieren hun leven lang gewoon vrij rondlopen als wilde dieren. Daarnaast is het dus heel belangrijk voor Finland. Wat ik wel bijzonder vond, is dat ze ook gewoon niet weten dat er een deur naar buiten is. Elke keer werden een aantal rendieren vrijgelaten en toch begrepen ze niet dat dan dan de deur naar buiten was. Wat ik ook nog mooi vond om te zien, is dat de Finnen dit werk met passie deden en het is gewoon super knap dat sommige mensen in hun eentje een rendier konden vangen. 

Tussen het sorteren door hadden we ook nog een pauze bij een kampvuurtje. Dat was wel fijn, want warm was het niet. Ik had gelukkig mijn ski-jas aan en mijn ski-handschoenen mee. Verder had ik ook nog een warmtepleister mee, dus zo bleef ik nog wel warm. 

De terugweg in de bus was ik super moe en ben ik in slaap gevallen. Gelukkig ging daardoor de busreis lekker snel. 

Toen ik thuiskwam, moest ik weer eventjes opwarmen en daarna ging ik met Joni bij de Prisma boodschappen doen. We gingen deze keer weer op de fiets, want we wilden zo snel mogelijk weer terug zijn. 

Na de boodschappen had ik voor ons weer lekkere chocolademelk gemaakt met slagroom en mini marshmallows. Na een beetje te relaxen, was het toch maar tijd om even te sporten. 

Na het sporten ging ik met Bianca bellen, dat was weer gezellig! Daarna ging ik met Joni avondeten en omdat de sollicitatie voor Claire's stage goed ging, hebben we daarna lekker ijs gehaald en gegeten. 

We sluiten de avond af met het spelletje Little Alchemy. Erg leuk!